PUBLICI

PUBLICI

Servidicebantur olim, qui officium et ministerium publicum Sacerdotibus aut Magistratibus et Pupulo exhibebant de quibus Livus, l. 26. c. 47. Scipio victâ Carthagine novâ, opifices ad duo milia hominum Publicos fore Populi Romani edixit, cum spe propinqua libertatis, si ad ministeria belli enixe operam navâssent. Habebant enim Civitates et Provinciae, istiusm odi Servos quos vel bellô captos, vel aere coemptos, manumittebant etiam, impositis a se nominibus. Item Municipia, Collegia, Decurae, Fixcus, Societates, Fana, Curiae, Corpora, talibus Ministerirs publicu, ut Labeo vocat, l. 11. de servo fugit. utebantur. Romae in vet. Elogio: DIS. Manibus. Attico. III. Provinciarum. Galliarum. Servo. C. Licinins. Ianuarius. Parenti. Optumo. et. Licinia. Calliope. coniugi. sanctissimo. Plin. l. 10. Ep. 30. Utrum per Publicos civitatum serves, quod usque adhuc factum, an per milites adservare custodias debeam? Ad quae traianus, perseveremus, respondit, in ea consuetudine, quae isti provinciae est, ut per Publicos servos custodiantur. Idem, l. 1. Municipalis sevi meminit, ut de aliis taceam. Hi varium usum praebuerunt domini: Namque sacra curâsse argumento est factum Potitiorum, apud Livium, l. 9. c. 29. Val. Maximum, l. 1. c. 1. ex 17. alios, qui servos Publicos sacra Herculis docuerunt; Cuiusmodi videntur fuisse et Martiales Larinates, apud Cicer. pro Cluentio, Ministri publici, Marti Deo sacri: nec non et Calatores, qui apud Festum leguntur, si Scaligerum audimus. Tacit. l: 1. Hist. c. 43. Piso in aedem Vestae pervasit exceptusque misericoridâ Publici servi, et contuberniô eius abditus, non religione etc. Dein omnibus Magistratibus apparuerunt, Lictorum, vel etiam Scribarum, aliisque officiis functi: quorum aliquos Limocinctos appellatos fuisse, legimus in antiqua aerea tabula, apud Laur. Pignorium de Servis. Censoribus certe inserviisse, Livius habet: aedilibus, Varro: Quaestoribus, idem, etc. Interim alios a Lictoribus fuisse, ostendit Senatusconsultum vetus, quod Frontinus de Aquaeduct. sic refert: Placere Senatui, eos qui aquis publicis praeessetn, cum eius rei causa extra urbem essent, Lictores binos, et

Servos Publicos ternos, Architectos singulos et Scribas, et Librarios, Accensos, Praeconesque cotidem baebere, quot habent ii per quos frumentum plebei datur. Iidem pro quolibet civium stipulabantur, leg. 1. de Magistr. conven. pecuniam publicam a debitoribus exigebant, leg. 19. de compens. custodias adservabant, ut visum, et leg. ead de compens. Etiam in triumpho eorum usus: Iuvenalis, Sat. 10. v. 40.

—— —— —— Magnaeque coronae

Tantum orbem, quantô cervix non sufficit ulla?

Quippe tenet sudans huc et sibi Consul

Ne placeat, currae servus portatur eodem, etc.

An vero eadem sit ratio Publici, qui apud Longobardos legitur, aliorum esto iudicium. Vide LL. Logobard. Tit. ex edit. Basil. Sic Luitprandus Rex, Insuper et Publicus, in quo loco factum fuerit, comprehendat ipsas mulieres, et faciat eas decalvare, et frustrare per vicos vicinantes. Et sane Leges eius gentis non semel Publici meminerunt. Fuit quoque olim Romae familia Publica, quae incendia restingueret. Seneca, Ep. 64. Intervenerunt quidam amici, propter quos maior fumus fieres: non hic, qui erumpere ex lautorum culinis et terrere Vigiles solet, sed hic modicus, qui hostpites veniffe significaret. Et hi quidem Senecae Vigiles ad Augustum pertinent, qui reiectâ Trium virorum nocturnorum, Aedilium et Tribunorum Pleb. curâ, perse maluit huic consuli, institutô Praefectô vigilum, cui id muneris demandatum esse voluit: teste Suetoniô, et Xiphilinô. De familia illa veteri Iul. Paulus, l. 1. de off. Praef. qui scribit, Circa portas et muros fuisse dispositam, unde si opus esset, evocabatur. Eiusdem Augusti liberalitate famctum est, ut familia Aquaria legata sibi, a M. Agrippa, Publica quoque esset. In qua connumerabantur Aquarii, qui aquam publicam e castellis erogabant etc. Vide omnino Pignorium Opere praefatô, et Tit. Popmam, l. de Operis Servor. quibus adde Iustum Lipsium, lib. sing. Elctorum, c. 22. et quae dicta supra, voce Ministri.